Winnice na sprzedaż w apelacjach DOC Algarve – region bardziej znany z win czerwonych

LOKALIZACJA I HISTORIA

Algarve było ostatnim terytorium odbitym Maurom przez króla D. Afonso III w XIII wieku, a już wówczas istniała tam tradycja winiarska, czego dowodzi pierwszy przywilej nadany Tavirze przez króla w 1266 roku. Nazwa Algarve pochodzi od arabskiego al-Gharb al-Andalus, co oznacza „zachód Al-Andalus”.

Istnieje wiele źródeł potwierdzających winiarską tradycję regionu Algarve oraz istotną rolę, jaką wino odgrywało od 1527 roku w eksporcie przez port w Tavirze. Później, w czasach plagi filoksery, to właśnie wina z Algarve stanowiły podstawę portugalskiego eksportu i cieszyły się międzynarodową renomą.

Region obejmuje pas wybrzeża u podnóży gór Monchique (do 900 m n.p.m.) i Caldeirão. Tradycyjny podział między górami (serra) a wybrzeżem obejmuje też strefę przejściową zwaną Barrocal, będącą naturalnym obszarem rolniczym. Te niewysokie góry oddzielają Algarve od równin Alentejo i sięgają aż do rzeki Guadiana, która wyznacza granicę z Hiszpanią na wschodzie. W pasie Barrocal, o specyficznych warunkach geologicznych, grunty mają lepsze właściwości rolnicze, dominuje tam uprawa migdałów, fig, drzew chleba świętojańskiego oraz ogrodnictwo przemysłowe. Tu też koncentruje się większość upraw winorośli w regionie.

Region winiarski Algarve został oficjalnie uznany w 1980 roku. Od północy ograniczają go łupkowe tereny gór Algarve i rzeka Odeceixe w gminie Aljezur; od południa i zachodu – Ocean Atlantycki, a od wschodu – rzeka Guadiana. Region dzieli się na cztery podregiony: Lagoa, Lagos, Portimão i Tavira. Z kolei obejmuje następujące gminy:

– Lagoa: Albufeira, Lagoa, Loulé i Silves

– Lagos: Aljezur, Lagos i Vila do Bispo

– Portimão: tylko Portimão

– Tavira: Castro Marim, Faro, Olhão, São Brás de Alportel, Tavira i Vila Real de Santo António

GLEBY I KLIMAT

Klimat Algarve jest trudny do jednoznacznego sklasyfikowania. Choć zwykle uważa się go za śródziemnomorski – ze względu na charakter regionu wypoczynkowego – w rzeczywistości można wyróżnić jego odmiany. Barlavento, czyli zachód od Faro, znajduje się pod silnym wpływem Atlantyku, podczas gdy Sotavento, czyli wybrzeże na wschód od Faro, jest cieplejsze i bardziej śródziemnomorskie. Opady różnią się znacznie: na zachodzie sięgają 1.000 mm rocznie w górach, a na wschodzie zaledwie 400 mm. Region notuje około 3.000 godzin nasłonecznienia rocznie, co wyjaśnia jego ogromną popularność wśród turystów.

Pod względem geologicznym Algarve można podzielić na dwie części: jedną należącą do płyty iberyjskiej (formacje przedmezozoiczne) oraz młodszy pas przybrzeżny. Generalnie większość upraw winorośli znajduje się na glebach piaszczystych i piaskowcach.

W latach 80. winnice zajmowały około 5.300 ha, z czego tylko niewielka część przeznaczona była pod uprawę szczepów białych. Tradycyjnie winnice znajdowały się z dala od wybrzeża – na czerwonawych glebach piaszczystych, gdzie równocześnie uprawiano migdałowce, figi, pomarańcze i cytryny, szczególnie w pobliżu lokalnych rzek. Największe skupiska winnic znajdują się wokół Lagoa i Silves w Barlavento oraz w okolicach Taviry na wzgórzach na północ od Vila Real de Santo António w Sotavento.

PODREGIONY I ODMIANY WINOROŚLI

Oznaczenie „Vinho do Algarve” lub „Algarve” jest zarezerwowane dla win czerwonych i białych wytwarzanych z następujących lokalnych (oraz dopuszczonych międzynarodowych) odmian:

DOC Lagoa

– Czerwone: Negra Mole (min. 60%), Periquita lub Trincadeira (min. 15%)

– Białe: Crato Branco (min. 15%)

– Dopuszczone także: Crato Preto, Monvedro, Pexem, Pau-Ferro, Moreto, Manteúdo, Perrum, Boal, Sabro, Moscatel i Diagalves

DOC Lagos

– Czerwone: Periquita lub Trincadeira (min. 30%), Negra Mole (min. 20%)

– Białe: Boal Branco (min. 50%)

– Dopuszczone także: Crato Preto, Bastardinho, Monvedro, Manteúdo, Perrum i Moscatel

DOC Portimão

– Czerwone: Negra Mole (min. 50%), Periquita lub Trincadeira (min. 20%)

– Białe: Crato Branco (min. 15%)

– Dopuszczone także: Crato Preto, Monvedro, Pexem, Pau-Ferro, Moreto, Manteúdo, Perrum, Boal, Sabro, Moscatel i Diagalves

DOC Tavira

– Czerwone: Negra Mole (min. 60%), Periquita lub Trincadeira (min. 15%)

– Białe: Crato Branco (min. 15%)

– Dopuszczone także: Crato Preto, Pau-Ferro, Moreto, Tamarez, Manteúdo, Beba, Moscatel i Diagalves

W regionie Algarve można także produkować wina likierowe na bazie szczepu Crato Branco i białych odmian moscatel (co najmniej 85% w składzie).

WINNICE

W latach 80. ponad 80% całkowitej produkcji wina w regionie pochodziło ze spółdzielni w Lagoa, Portimão, Tavira i Lagos. Znano wówczas m.in. białe wina typu bica-aperta oraz aperitif na bazie szczepu Crato Branco, produkowany przez spółdzielnię w Lagoa, sprzedawany pod nazwami Afonso III i Algar Seco. Obecnie wszystkie cztery spółdzielnie zostały połączone w jedną – w Lagoa. Lista dopuszczonych odmian obejmuje obecnie prawie 70, co umożliwia produkcję dowolnego rodzaju wina w Algarve.

Unia Europejska przyznała dotacje na wyrywanie winnic w Europie, co sprawiło, że wiele upraw w Algarve zostało zlikwidowanych na rzecz nowych nasadzeń w Alentejo i Douro, gdzie wzrosło zapotrzebowanie na winogrona. Rozkwit Alentejo sprawił, że obecnie w Algarve działa 45 zarejestrowanych producentów. Wśród inwestorów znaleźli się m.in. Sir Cliff Richard (Quinta do Moinho i Adega do Cantor), Aveleda z regionu Vinhos Verdes (Quinta do Morgado da Torre w Ria de Alvor), Convento do Paraíso w Silves oraz Casa Santos Lima z Lizbony z marką Al-Ria w Tavirze. Inwestują tu również osoby z różnych krajów europejskich.