Winnice na sprzedaż w AOC Prowansji – tam, gdzie wieje wiatr mistral

HISTORIA

Winiarstwo rozwijało się tu przez wieki – zostało sprowadzone przez Greków, którzy jako pierwsi przywieźli sadzonki winorośli, rozpowszechnione przez Rzymian, kontynuowane dzięki handlowi w rejonie basenu Morza Śródziemnego i ostatecznie utrzymane dzięki turystyce.

Uprawa winorośli została sprowadzona do regionu przez Greków lub Fenicjan – istnieją dwie teorie na temat kolonizacji wybrzeży w VI wieku p.n.e. Fenicjanie, którzy przybyli z Azji Mniejszej pod wodzą Protis’a, założyli Marsylię – port wejściowy dla win świata hellenistycznego do Galii. Jednak to rzymskie podboje przyczyniły się w rzeczywistości do rozwoju winiarstwa. Za czasów Cesarstwa Rzymskiego wina z Prowansji były cenione przez takich myślicieli jak Wergiliusz czy Pliniusz. Po upadku Imperium Rzymskiego upadło również lokalne winiarstwo. Trzeba było poczekać na powstanie pierwszych zgromadzeń zakonnych, aby kultura winorośli powróciła. W Prowansji opactwa Saint-Victor w Marsylii, Lérins pod Cannes, Saint-Pons w Nicei i Thoronet produkowały wina stołowe, a wraz z rozwojem handlu sprzedawały część swojej produkcji.

Od XIV wieku w Prowansji szlachta i notabli zaczęli kupować ziemię i sadzić winnice, co zapoczątkowało nowoczesne winiarstwo w regionie. Po Rewolucji Francuskiej winnice przeżywały długi okres kryzysu i spadku sprzedaży. Trzeba było czekać do połowy XIX wieku, gdy do Prowansji dotarła kolej, aby winiarstwo lokalne mogło się odnowić i rozkwitnąć. Na początku XX wieku region zagrożony był jednak przez nadprodukcję i spadek cen. Dopiero po II wojnie światowej, dzięki powstaniu systemu AOC i pojawieniu się nowego pokolenia winiarzy – gorliwych obrońców jakości – winnice zaczęły się dynamicznie rozwijać. Ostatecznie to sukces turystyki umocnił sprzedaż lokalnych win. Ta sytuacja stopniowo skierowała winnice Prowansji w stronę produkcji win różowych – co przyniosło szybki sukces ekonomiczny dzięki klienteli letniej, ale jednocześnie powstrzymało rozwój ambitniejszych form winiarskich w regionie.

Winnice Prowansji, o wyraźnie śródziemnomorskim charakterze, uprawiane są z użyciem wielu lokalnych odmian winorośli. Choć cieszą się ogromną popularnością wśród turystów, same wina pozostają mało znane. Prowansja oferuje mnóstwo elementów składających się na „sztukę dobrego życia”. Powszechne jest, że miłośnicy dolce vita wynajmują tu domy – na wybrzeżu lub w głębi lądu – aby cieszyć się łagodnym klimatem, radością życia, hojnością lokalnej kuchni, stylem bycia i filozofią mieszkańców. Ale na tej liście rzadko pojawiają się prowansalskie wina – niewielu odwiedzających interesuje się ich jakością. To zapewne główna przyczyna przeciętnej jakości wielu win – odbiorcy nie stawiają wysokich wymagań. Ponadto w regionie brakuje uznanych „crus”, jak w innych francuskich apelacjach. Z wyjątkiem Bandol, Prowansja wykorzystała wina różowe do zbudowania swojego wizerunku – co może być dochodowe, ale nie sprzyja zdobyciu prestiżu w świecie wina. Mimo to, dzięki determinacji i środkom niektórych ludzi z tego regionu, pojawiają się ambitne, indywidualne projekty tworzenia wielkich win. Dlatego dziś w Prowansji można znaleźć wiele oryginalnych i interesujących win. Po prostu region ten nie oferuje jeszcze wystarczająco „pewnych wartości”, do których mogliby się odwołać miłośnicy wina – choć nieliczne wyjątki istnieją.

W 1955 roku 23 winnice Prowansji otrzymały tytuł „Cru Classé”, ale ta klasyfikacja jest mało znana i choć niektóre z nich utrzymują wysoki poziom, całość wyróżnia się dużą nierównością jakościową.

KLIMAT

Winnice Coteaux d'Aix-en-Provence to najbardziej wysunięte na zachód wina Prowansji. Obszar apelacji rozciąga się od rzeki Durance po Morze Śródziemne oraz od doliny Rodanu na zachodzie po masyw Sainte-Victoire na wschodzie. Obejmuje lagunę Berre i przecina krajobrazy malowane przez Cézanne’a. To właśnie pomiędzy pasmami górskimi biegnącymi równolegle do wybrzeża – łańcuchami Nerthe, Fare, Eguilles i Trévaresse oraz pasmem Costes, które przechodzi w Alpilles – skupia się działalność winiarska.

Klimat śródziemnomorski charakteryzuje się obecnością mistrala – północnego wiatru, który jest chłodny i suchy. Dzięki niemu apelacja korzysta ze średnio 2900 godzin nasłonecznienia rocznie. Opady są umiarkowane (od 550 do 680 mm rocznie) i przypadają głównie na wiosnę i jesień.

GLEBY

W tym wapiennym rejonie zachodniej Prowansji gleby są przede wszystkim: kamieniste gleby gliniasto-wapienne, piaszczyste z obecnością żwiru na marglach oraz gleby piaszczysto-kamieniste z gliniastą lub piaszczysto-ilastą matrycą na tarasach rzek Arc i Durance.

WINNICE

Château de Beaupré, Château Simone, Domaine d’Eole, Domaine Hauvette, Château Revelette, Clos Saint-Vincent, Mas de la Dame, Domaine de Lauzières, Clos Sainte Magdeleine, Clos Val Bruyère, Domaine de Trévallon.