Winnice na sprzedaż w AOC Prowansji – Między błękitami nieba i morza, wina z Prowansji widzą życie na różowo

HISTORIA

Winiarstwo rozwijało się w Prowansji przez wieki – sprowadzone przez Greków, którzy przywieźli pierwsze sadzonki winorośli, rozpowszechnione przez Rzymian, kontynuowane dzięki handlowi w basenie Morza Śródziemnego i ostatecznie utrwalone dzięki turystyce.

Kultura winorośli została wprowadzona przez Greków lub Fenicjan – istnieją dwie teorie dotyczące kolonizacji wybrzeży w VI wieku p.n.e. Fenicjanie przybyli z Azji Mniejszej pod wodzą Protis’a i założyli Marsylię, która stała się portem wejściowym dla win świata helleńskiego do Galii. Jednak to podbój rzymski rzeczywiście przyczynił się do rozwoju winiarstwa. Za czasów Cesarstwa Rzymskiego wina z Prowansji były cenione przez myślicieli takich jak Wergiliusz czy Pliniusz. Z upadkiem Cesarstwa Rzymskiego nastąpił również upadek lokalnego winiarstwa. Trzeba było poczekać na powstanie pierwszych zgromadzeń zakonnych, aby kultura winorośli ponownie się pojawiła. W Prowansji opactwa Saint-Victor w Marsylii, Lérins pod Cannes, Saint-Pons w Nicei i Thoronet produkowały wina stołowe i z czasem zaczęły komercjalizować część swojej produkcji.

Od XIV wieku w Prowansji szlachta i notablowie zaczęli kupować ziemie i zakładać winnice, co zapoczątkowało nowoczesne winiarstwo w regionie. Hrabowie Prowansji również przyczynili się do jego rozkwitu. Ich winnice tworzyły trójkąt, którego wierzchołki łączyły się ze Saint-Rémy de Provence, Étang de Berre i górą Sainte-Victoire. Następnie, w XV wieku, król René, słusznie zwany „królem winiarzy”, nadał prowansalskiemu winiarstwu szlachetność, przedstawiając je większości dworów Europy.

Po rewolucji francuskiej winnice przeżywały długi okres kryzysu i spadku sprzedaży. Dopiero dotarcie kolei do Prowansji w połowie XIX wieku pozwoliło na odnowienie i rozkwit lokalnego winiarstwa.

Pomimo silnej konkurencji – zwłaszcza ze strony innych winnic południa – prowansalskie odmiany winorośli o wysokiej jakości nadal się rozwijały w XIX wieku. Jednak w 1880 roku filoksera, która dotarła z Langwedocji, zniszczyła znaczną część upraw, pozostawiając w regionie Aix zaledwie jedną piątą dawnych winnic. Dopiero po II wojnie światowej, dzięki powstaniu systemu AOC i pojawieniu się nowego pokolenia winiarzy, gorliwych obrońców jakości, winnice zaczęły się dynamicznie rozwijać. Ostatecznie to sukces turystyki wzmocnił sprzedaż lokalnych win. Sytuacja ta stopniowo skierowała winiarstwo prowansalskie w stronę produkcji win różowych – które z jednej strony zapewniły natychmiastowy sukces ekonomiczny dzięki letnim klientom, z drugiej jednak stanowiły oczywiste ograniczenie dla rozwoju innych, bardziej ambitnych form winiarskich w regionie.

Ponieważ pochodzą z łagodnego południowego klimatu i nasycone są aromatami słonecznej ziemi, wina z Prowansji często postrzegane są jako łatwe i bezpretensjonalne – i rzeczywiście, ogromna ilość różowych win serwowanych zbyt schłodzonych w nadmorskich restauracjach tylko potwierdza tę reputację. Nadmierne schłodzenie maskuje zresztą pewne niedoskonałości wina. Jednak nie należy się tym martwić – nie wszystkie wina już takie są. To w ustach najlepsze z nich ujawniają swoją prawdziwą naturę. Czerwone wina z Bandol, w których unikalny charakter terroir i odmian winorośli wyniósł je do elity wielkich francuskich win czerwonych, oraz czerwone wina z Côtes de Provence, które w młodości są potężne, a po kilku latach dojrzewania stają się gładkie i aksamitne dzięki drobnoziarnistym i mięsnym taninom oraz aromatycznej złożoności z nutami dojrzałych owoców, przypraw, kakao, mięsa (jeśli obecna jest odmiana Mourvèdre). Z czasem pojawiają się również nuty konfitur.

KLIMAT

Terroir apelacji Côtes de Provence jest równie piękny pod winoroślami, jak i pod ziemią. Podłoże charakteryzuje się złożoną geologią, szczególnie korzystną dla winiarstwa. W regionie Côtes de Provence występują dwa główne zespoły geologiczne: wapienny – na północy i zachodzie – oraz krystaliczny – na południu i wschodzie. Cały obszar zachodni i północny tworzą naprzemienne wzgórza i wapienne grzbiety wyrzeźbione przez erozję. Dalej na wschód, w kierunku morza, wznoszą się masywy krystaliczne Maures i Estérel. Formacja krystaliczna składa się częściowo ze skał pochodzenia wulkanicznego.

GLEBY

Z uwagi na rozległość i różnorodność terroir, nie ma jednego typu Côtes de Provence – jest ich wiele. Każdy charakteryzuje się własną osobowością geologiczną i klimatyczną. Apelację tworzy osiem stref produkcyjnych: Bordure Maritime, Notre-Dame des Anges, Haut Pays, Bassin du Beausset, góra Sainte-Victoire, Fréjus, La Londe i Pierrefeu. Obecnie wyróżnia się pięć „nazw geograficznych uzupełniających”, z których każda produkuje wina o wyraźnej typowości: Côtes de Provence Sainte-Victoire, Côtes de Provence Fréjus, Côtes de Provence La Londe, Côtes de Provence Pierrefeu oraz Côtes de Provence Notre-Dame des Anges (od 2019 roku).

WINNICE

Domaine Bunan-Château la Rouvière, Domaine de la Courtade, Domaine du Deffends, Domaine Dupéré-Barrera, Château Jean Pierre Gaussen, Domaine de la Laidière, Domaines Ott-Château Romassan, Domaine Ott-Clos Mireille, Domaine de Rimauresq, Château Roche Redonne, Domaine Le Bastide Blanche, Domaine Gavoty, Château Sainte-Roseline, Domaine de la Tour du Bon, Château Vignelaure, Château de Belles, Château de Roquefort, Domaine de Frégate, Domaine du Gros’Noré, Domaine Lafran-Veyrolles, Domaine Sorin, Domaine de Triennes, Château de Pibarnon, Domaine Tempier, Château Pradeaux, Château Vannières.