Winnice na sprzedaż w apelacji DOC Tejo – tradycyjne wina

LOKALIZACJA I HISTORIA

Wina z tego regionu znane były już przed powstaniem państwa portugalskiego. Przez liczne przywileje i prawa nadane regionowi przez pierwszych królów Portugalii widać, jak ważne było wino w historii kraju.

I tak w karcie praw nadanej miastu Santarém przez króla Afonso Henriquesa w 1170 roku zapisano, że piechurzy mieli otrzymywać jedną ósmą bochenka chleba, wina i lnu. Król Sancho II w swoim testamencie przekazał część winnic z okolic Santarém klasztorowi św. Jerzego. Don Pedro I w 1364 roku ustawowo zakazał wwozu win spoza Santarém do dnia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ponieważ poniósł wielkie koszty na nawożenie winorośli. Następnie w 1367 roku D. Fernando zezwolił mieszkańcom Santarém sprzedawać chleb i wino po dowolnej cenie. Król Afonso V w 1450 roku nakazał zwolnić z opłat celnych wszystkich cudzoziemców, którzy ładowali wino na statki w Santarém z przeznaczeniem na eksport. W 1471 roku król João II zakazał wwozu win spoza Santarém, aby chronić lokalną produkcję.

Te środki ochrony i rozwoju winiarstwa dowodzą silnej tradycji i znaczenia win regionu jako źródła bogactwa kraju. Zaraz po regionie Lizbony, Tejo (dawniej Ribatejo) to jeden z najważniejszych regionów winiarskich Portugalii. Warto pamiętać, że Ribatejo nadal stanowi rolnicze serce kraju.

Region obejmuje gminy Azambuja, Cartaxo, Rio Maior, Santarém, Almeirim, Alpiarça, Chamusca, Golegã i Salvaterra de Magos, leżące w dolnym dorzeczu rzeki Tag. Podregiony tej apelacji DOC to: Tomar, Chamusca, Santarém, Almeirim, Cartaxo i Coruche.

GLEBY I KLIMAT

W regionie Tejo wyróżnia się trzy główne terroirs: Lezíria (centralna strefa po obu stronach Tagu), Charneca (wschodnia i południowa część) oraz Bairro (północna i zachodnia część).

Lezíria to żyzne tereny regionu, od Benavente na południu po Abrantes na północy, po obu stronach Tagu. Obszar ten nazywany jest także „campo” lub „borda d’água” ze względu na coroczne zalewy podczas zimowych wezbrań rzeki. Państwowa spółka Companhia das Lezírias, założona przez koronę portugalską w 1836 roku, zarządza 18.000 ha upraw winorośli i dębów korkowych. Królową Lezírii jest biała odmiana winorośli Fernão Pires.

Na południowy wschód od Lezírii znajduje się Charneca, znana także jako „areia” lub „Terraços do Tejo”. Obejmuje podregiony Chamusca i Coruche. To teren znany z łowiectwa i hodowli byków. Im dalej od rzeki, tym klimat bardziej suchy i kontynentalny – to właśnie tutaj powstają najlepsze czerwone wina regionu Tejo, głównie z odmian Castelao (znanej tu jako João de Santarém) i Trincadeira, a także Syrah, Touriga Nacional i Alicante Bouschet. Na południu, w okolicach Coruche, opady są jeszcze mniejsze, a wina zaczynają nabierać charakteru win z Alentejo. Piaszczyste równiny nawadniane są przez rzeki Sorraia, Almansor i Magos, dopływy Tagu. Obszar ten nazywany jest przed-Alentejo.

Na północ od Tagu znajduje się tzw. Bairro, z glebami gliniasto-wapiennymi i łupkowymi, zwłaszcza w rejonie Tomar. Od Azambuja po pasma górskie Candeeiros i Serra d’Aire, klimat w niektórych częściach jest silnie atlantycki, a roczne opady wynoszą około 800 mm. To najmniej znaczący subregion winiarski. Obejmuje podregiony Cartaxo, Santarém i Tomar. Rio Maior, najbardziej wysunięta na północ część regionu, ma więcej wspólnego z regionem Lizbony niż z Tejo ze względu na silniejszy wpływ oceanu.

Region składa się głównie z formacji trzeciorzędowych i czwartorzędowych. Dominują gleby aluwialne, ale są też gleby gliniaste, gliniasto-wapienne o mniejszej urodzajności oraz piaszczyste, na których winorośl dobrze rośnie. Obecnie powierzchnia upraw winorośli wynosi około 17.000 ha, z czego tylko 2.500 ha leży w granicach apelacji DOC Tejo.

Klimatycznie region należy do pasa podśródziemnomorskiego rozciągającego się od zachodniego Alentejo aż po góry Algarve. Roczne opady mieszczą się w przedziale 500–700 mm.

ODMIANY WINOROŚLI

Region Tejo produkuje więcej win białych niż czerwonych. Białe wina powstają głównie z odmian: Fernão Pires (najczęściej występująca w regionie), Boais, Jampal, Terrantez i Rabo de Ovelha.

Wśród czerwonych odmian dominuje Trincadeira, Mortágua, João de Santarém i Preto-Martinho. Szczególnie cenione są czerwone wina z bairro w Cartaxo, a także z gmin Azambuja i Rio Maior – charakteryzujące się doskonałym potencjałem starzenia i wysoką oceną w regionie Lizbony.

WINNICE

Najważniejsze winnice znajdują się w Cartaxo i Almeirim. Do najważniejszych producentów należą:

Quinta de Alorna, João M. Barbosa, Casa Cadaval, Quinta do Casal Branco, Falua, Fiuza, Quinta da Lagoalva, Rui Reguinga.