Winiarnie na sprzedaż w Évora–Portalegre–Beja – wino Alentejano

LOKALIZACJA

DOC Alentejo obejmuje Portalegre i Évorę jako stolice Górnego Alentejo, położone na wysokości 1000 m w górach Serra de Mamede. Beja to stolica Dolnego Alentejo, który rozciąga się na południe od wzgórz Serra do Mendro (412 m n.p.m.) aż do podnóży gór graniczących z Algarve. Reguengos de Monsaraz, z ponad 4500 ha winnic, jest centrum winiarskim Alentejo.

PODREGIONY

Portalegre

To najwyżej położony i najchłodniejszy obszar całego Alentejo i w przeciwieństwie do pozostałych części regionu nie cierpi na niedobór opadów – na szczytach gór rocznie spada 800 mm deszczu. Gleby, jak w większości terenów na północ od Tagu, są granitowe z domieszką łupków, a w apelacji DOC zarejestrowanych jest około 600 ha. Jest to region zróżnicowany, z obszarami górskimi i równinami; winnice w Crato mają niewiele wspólnego z tymi położonymi na stokach (meia encosta) w Serra de São Mamede, na wysokości 500–600 m w Reguengo (nie mylić z Reguengos), a nawet w Marvão znajdują się winnice na 750 m n.p.m. – jedne z najwyżej położonych w Portugalii.

Trincadeira to główna odmiana winorośli w regionie, ale również Aragonez, Alicante Bouschet i Grand Moir odgrywają ważną rolę, podobnie jak Castelão. Nowe nasadzenia Syrah i Touriga Nacional cieszą się dużym powodzeniem. Wśród odmian białych dominuje Arinto, Bical, Roupeiro (Alva) i Fernão Pires.

Od 2000 roku nowa generacja producentów zaznacza swoją obecność w regionie: Rui Reguinga, Symington z Quinta da Fonte Souto, Sogrape z Quinta do Centro oraz szef kuchni Vítor Claro ze swoim uznanym winem Dominó.

Borba

Wokół białych miasteczek Borba, Estremoz i Vila Viçosa ziemię przecinają duże kamieniołomy marmuru. Winnice rosną na glebach wapiennych i łupkowych. Z 4000 ha winnic Borba to drugi co do wielkości obszar uprawy winorośli w Alentejo, zaraz po Reguengos. Castelão i Trincadeira dominują w winach czerwonych, natomiast w białych przeważają Roupeiro i Rabo de Ovelha.

Redondo

Góry Serra d’Ossa wznoszą się na 600 m na południe od Borby i oferują panoramiczne widoki na Redondo i centralne Alentejo. Winnice znajdują się na południe i wschód od miasta, na glebach granitowych i łupkowych. Roczne opady wynoszą 600 mm. Główną odmianą winorośli jest Trincadeira, ale uprawia się również Castelão i Moreto.

Évora

Do czasu wystąpienia filoksery był to najbardziej produktywny obszar winiarski w południowej Portugalii. Jednak za czasów Estado Novo pod rządami Salazara pozostała tylko jedna duża winnica w regionie. Obecnie znajduje się tam 1500 ha winnic należących do sześciu producentów, co czyni je właścicielami największych areałów w kraju. W Évorze nie ma spółdzielni, ale istnieje fundacja Fundação Eugénio de Almeida, która odpowiada za znaczną część produkcji win w tym regionie.

Reguengos de Monsaraz

Z ponad 4500 ha winnic, Reguengos jest centrum winiarskim Alentejo. Trincadeira i Aragonez to odmiany winorośli najlepiej przystosowane do tego obszaru, którego gleby są granitowe i łupkowe, a klimat suchy. Przy ponad 3000 godzinach słońca rocznie i opadach rzędu 400–500 mm, niemal wszystkie winnice wymagają nawadniania. Zbiornik Alqueva miał ogromny wpływ na rozwój rolnictwa i turystyki w regionie.

Granja-Amareleja

Ziemie po wschodniej stronie rzeki Guadiana, wokół miasta Mourão, są dość suche. W apelacji DOC zarejestrowano jedynie około 500 ha. Odmiana Moreto daje w tym regionie dobre rezultaty.

Moura

Bardziej znana z wód mineralnych niż z win. Otoczona jest lasami korkowymi w okolicach Pizões. W apelacji znajduje się zaledwie 32 ha winnic. Główne odmiany: Castelão, Trincadeira i Alfrocheiro.

Vidigueira

Jedna z najbardziej suchych i gorących części Portugalii – zaskakuje tym, że spośród 2600 ha zasadzonych winnic przeważają białe odmiany winorośli, takie jak Diagalves, Manteúdo i Perrum. Najlepiej sprawdza się jednak Antão Vaz.

PUNKTY ZAINTERESOWANIA

Ten dystrykt cieszy się zielonymi przestrzeniami z charakterystycznymi, bielonymi domami, zamkami i ogrodami o wpływach arabskich.

Od 1986 roku Évora jest wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. To jedno z najlepiej zachowanych miast w kraju. Wyróżniają je średniowieczne mury z XIV wieku, wąskie uliczki, katedra Sé, kolumny rzymskiej świątyni Diany położonej w pobliżu łaźni rzymskich i plac Giraldo.

Elvas, miasto otoczone fortyfikacjami, zostało również wpisane na listę UNESCO w 2012 roku. Obfituje w zabytki i posiada największy oraz najlepiej zachowany system bastionowych fortyfikacji lądowych na świecie.

W regionie Alentejo znajduje się marmurowe miasto Vila Viçosa. Wyróżniają się tam: Praça da República, marmurowy Paço Ducal – jeden z największych pałaców w Portugalii, oraz zamek Vila Viçosa, w którym mieszczą się Muzeum Archeologiczne i Muzeum Myślistwa.

Na północy Alentejo znajduje się Castelo de Vide, z XIII-wiecznym zamkiem króla D. Dinisa i fortecą São Roque, z kościołem o tej samej nazwie wewnątrz murów. Pomiędzy nimi znajduje się Igreja de Santa Maria Devesa, wzniesiona w XVIII i XIX wieku.

Na szczycie wzgórza położone jest warowne miasteczko Evoramonte, z centrum średniowiecznym otoczonym murem wzniesionym przez króla D. Dinisa na początku XIII wieku. Wieże, które go wzmacniają – Porta do Sol, Freixo, São Sebastião i São Brás – pochodzą z XVI wieku.