Winiarnie i winnice na sprzedaż na Wyspach Greckich

W 2009 r. weszły w życie przepisy UE dotyczące rynku wina dla wszystkich krajów członkowskich, które wprowadziły zmiany w AO i poziomach jakości. Terminy OPAP, OPE i OKP mogą być nadal używane, ale większość producentów wina używa nowego terminu POP.

Oinos: wino stołowe

Οίνος

PGE: Topilos Oinos, wino wiejskie ChOG. Istnieje 80 obszarów uprawy winorośli, jednym z najbardziej znanych jest Agioritikos na górze Athos (Chalkidiki).

ΠΓΈ(Προστατευόμενης Γεωγραφικής Ένδειξης)

POP (OPAP, OPE, OKP): wino gatunkowe z ChNP, inne określenia są również dozwolone.

ΠOΠ(Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης)

OPAP: wino ChNP najwyższej jakości, maksymalna wydajność, minimalna zawartość alkoholu, czas dojrzewania w beczkach i butelkach...

ΟΠΑΠ(Ονομασία Προελεύσεως Ανωτέρας Ποοιότητος)

OPE: wino gatunkowe z ChNP podlegające tym samym warunkom co OPAP, ale z wyższymi wymaganiami dotyczącymi zawartości cukru. Są to słodkie wina z historycznych obszarów Kefalonii, Limnos, Patras, Rodos i Samos, głównie na wyspach Grecji. Są to naturalnie słodkie wina wytwarzane z sułtanek lub wzmacniane spirytusem winnym. 

ΟΠΕ(Ονομασία Προελεύσεως Ελεγχόμενη)

OKP: dla win PDO produkowanych przy użyciu tradycyjnych metod tłoczenia. Istnieją tylko dwa rodzaje tych win, Retsina i Verdea, oba z wyspy Zakynthos na Wyspach Jońskich.

ΟκΠ(Ονομασία κατά παράδοση)

W odniesieniu do dojrzewania win istnieje również oficjalna klasyfikacja:

Kava: wino wysokiej jakości, które było przechowywane przez długi okres czasu. Wina białe minimum 2 lata, z czego minimum 6 miesięcy w beczce i 6 miesięcy w butelce. Wina czerwone minimum 3 lata, z czego minimum 6 miesięcy w nowym dębie lub rok w używanym dębie i 2 lata w butelce.

Reserva i Gran Reserva: dozwolone tylko dla win jakościowych OPAP i OPE. Reserva dotyczy win o takich samych warunkach jak Kava. Gran Reserva dotyczy win białych dojrzewających przez co najmniej 3 lata, w tym co najmniej 1 rok w dębie i 1 rok w butelce, oraz win czerwonych dojrzewających przez co najmniej 4 lata, w tym co najmniej 2 lata w dębie i 2 lata w butelce.

HISTORIA WINA

Historia greckiej uprawy winorośli zaczyna się od przygody bogów. Najwyższy bóg Zeus i piękna Semele, córka Harmonii, wydali na świat Dionizosa, boga wina, radości, winogron, płodności i ekstazy. Wyspa Kreta uważana jest za jedną z kolebek europejskiej kultury winiarskiej. Wino było już uprawiane na północno-zachodnim Peloponezie wraz z kulturą mykeńską w drugiej połowie II tysiąclecia pne w amforach.

Od sympozjów Platona, Arystofanesa i Sokratesa po bohaterów Homera, historyka Hezjoda, filozofa Arystotelesa, przyrodnika Teofrastusa i lekarza Galena, wszyscy zajmowali się winem i uprawą winorośli.

Grecy rozpowszechnili swoją kulturę winorośli i wina w całym basenie Morza Śródziemnego poprzez swoje kampanie kolonizacyjne. Sycylia była znana między innymi jako Oinotria, południowa Francja, wschodnia Hiszpania i Morze Czarne. Celtowie i Rzymianie przyjęli wiele metod. Już rzymski poeta Wergiliusz opisał, że istniało wiele odmian winogron: „Łatwiej byłoby policzyć ziarna piasku w Grecji niż różne odmiany winogron”.

W średniowieczu, pod panowaniem Wenecji, słodkie wina z Morza Egejskiego docierały do peloponeskiego portu Monemvasia i były stamtąd wysyłane do krajów w całej Europie.

Po dominacji osmańskiej od XV wieku do połowy XIX wieku, okresie niewielkiego rozwoju z powodu muzułmańskiego zakazu spożywania alkoholu, uprawa winorośli była kontynuowana na niewielką skalę tylko na wyspach, gdzie zachowała się pewna wiedza.

Grecja uzyskała niepodległość w 1830 roku, a jej mieszkańcy powrócili do uprawy winorośli. Wśród pionierów znaleźli się Niemcy, tacy jak Gustav Clauss, który założył istniejącą do dziś winiarnię Achia Clauss w 1861 roku.

Pod koniec XIX wieku powierzchnia winnic podwoiła się, ale kiedy filoksera dotarła do Grecji w 1898 roku, cała winnica została zrujnowana, a odbudowa była powolna. Dopiero po zakończeniu dyktatury wojskowej w 1974 r. i przystąpieniu Grecji do UE w 1981 r. nastąpiło ożywienie uprawy winorośli.

KLIMAT I GLEBA

Pomimo głównie morskiego charakteru, Grecja ma bardzo wysoki składnik górski. Gleby wapienne, granitowe i wulkaniczne oraz dominujący klimat śródziemnomorski, z krótkimi, wilgotnymi zimami i gorącymi, suchymi latami, sprzyjają uprawie winorośli. Suche jesienie produkują dojrzałe winogrona o niskiej kwasowości, większość obszarów znajduje się w pobliżu wybrzeża z umiarkowaną morską bryzą. Dlatego, aby nadać winom więcej struktury, winnice są celowo sadzone na dużych wysokościach i skierowane na północ, aby uzyskać wyższą kwasowość, ponieważ cykl wegetacyjny jest wydłużony.

RODZAJ WINOGRON

Uprawa winorośli prowadzona jest na niewielką skalę na kilku hektarach w całej Grecji, zarówno na kontynencie, jak i na większych wyspach.

Powierzchnia winnic obejmuje około 110 000 ha, z czego 70% jest obsadzone białymi odmianami, a 30% czerwonymi. Istnieje około 300 odmian autochtonicznych, co stanowi 85% powierzchni. Tylko w niektórych przypadkach zagraniczne odmiany są dozwolone w winach gatunkowych. Produkowane są również winogrona stołowe i sułtanki (sułtanki), z których najważniejszą odmianą jest Korinthiaki.

WINA I WINIARNIE

Retsina, wino żywiczne (Rexine to żywica) jest jednym z najsłynniejszych win Grecji, które było produkowane w starożytnej Helladzie, centrum dzisiejszej Tesalii. Ze względu na gorący klimat, amfory były uszczelniane żywicą sosnową lub na powierzchnię wina nakładano powłokę żywiczno-olejową. Ta żywiczna metoda jest nadal stosowana do białego, czerwonego lub różowego wina wraz z winem Verdean z jońskiej wyspy Zakynthos.

Najpopularniejszym winem jest biała retsina z odmiany Savatiano, a także z winogron Roditis na wyspie Rodos i z odmiany Moscato Aspro na Samos. Różowe wino Kokkineli wytwarzane jest z mieszanki winogron Savatiano i Mandilaria. Czerwone wino produkowane jest wyłącznie z odmiany Mandilaria.

Tradycyjna preferencja dla wina typu żywicznego jest prawdziwa, sama Retsina produkuje około 10% greckiej produkcji wina. Naturalne i wzmocnione słodkie wina są produkowane na prawie wszystkich wyspach Morza Egejskiego, najbardziej znane jest słodkie wino z Samos. Ouzo, spirytus o smaku anyżu i Metaxa, spirytus o smaku ziołowym, są również znane. 

Najważniejsi producenci to Achaia Clauss, Biblia Chora, Boutari, Calligas, Cambas, Domaine Carras, Gaia, Hatzimichalis, Katsaros, Kechri, Kourtakis, Malamatina, Mercouri, Oen oforos, Papaïoannou, Parparoussis, Pavlidis, Skouras, Spiropoulos, Tsantali, Tsele pos.